HR in de flexibele schil?

Permanent krachtenveld
Volgens Michael Malone’s The Future Arrived Yesterday: The Rise of the Protean Corporation and What It Means for You werken nu en in de toekomst twee tegengestelde krachten in op organisaties. Enerzijds trekken externe krachten de klassieke organisatiestructuur uit elkaar, zoals ICT-technologie, veranderende levens- en werkstijlen en demografische ontwikkelingen, anderzijds houden interne krachten organisaties bijeen. Deze krachten zijn vaak kleiner, persoonlijker en lokaal, zoals menselijke contacten, continuïteit, loyaliteit en betrokkenheid.

Kern en schil

De gevolgen van de externe krachten kun je vertalen in een flexibele schil: flexwerkers (in alle mogelijke verschijningsvormen) cirkelen rondom een vaste kern. In de flexibele schil zitten o.a. ondernemerschap en innovatie- en aanpassingsvermogen. De interne krachten resulteren in een relatief kleine kern die bepalend is voor het unieke karakter van de organisatie: deze belichaamt de geschiedenis, het geheugen, de bedrijfscultuur en de normen en waarden. Deze harde kern heeft veel invloed en bestaat uit een loyale, vaste groep die fungeert als een soort geweten Een groep die meer bezig is met de organisatiecultuur dan met ondernemen. 

Pikant

Pikant detail: een CEO zou volgens deze zienswijze prima vanuit een flexibele schil kunnen opereren, aangezien deze zich vooral richt op ondernemen en steeds vaker als een kapitein op de korte vaart wordt gezien. De twee genoemde krachten vormen een blijvende paradox en krachtenveld waar organisaties een balans in moeten zien te vinden.

En dan nog dit...
Een vraag aan de HR vakbroeders zelf: waar positioneren we onszelf eigenlijk, in de kern of juist in een flexibele schil?